Eelt ontstaat door overmatige druk en wrijving. In feite wordt eelt gevormd als reactie van de huid. Als een soort verdedigingsmechanisme ontstaat een natuurlijke verdikking van de huidlaag. Door wrijving worden de zenuwuiteinden voortdurend geprikkeld. Dit zorgt voor een verhoogde bloedtoevoer, met een versnelde cel opbouw als gevolg. Hier spreekt men van fysiologisch eelt. Eelt is alleen storend indien dit pathologische eelt is. Door verdikking van de eeltlaag wordt de papillaire huidlaag dichtgedrukt. De cellen missen de nodige voedingstoffen en verhoornen sneller. Ze kunnen niet in dezelfde mate afschilferen. Deze eeltlaag kan met de lederhuid samengroeien. Dit kan pijnlijk zijn en branderig aanvoelen. Het is deze eeltlaag die ik zal verwijderen totdat de opperhuid weer beweeglijk wordt. De fysiologische eeltlaag zal ik gedeeltelijk aanwezig laten. Deze is noodzakelijk als bescherming. Het lichaam zorgt voor een natuurlijke beschermlaag (eelt), wanneer een bepaalde plaats op de voet te zwaar wordt belast of wanneer de beschermende vetlaag vermindert. Wanneer u eelt onder of op de voet heeft, is dit dus niet altijd een probleem. Het eelt beschermt die plaats tegen beschadiging. Er kan echter ook sprake zijn van overmatige eeltvorming. Deze kan veroorzaakt worden door:

dit is een verharde naar binnen gegroeide eeltkern in de vorm van een kegeltje, met de punt in de huid gericht. Meestal ontstaat een likdoorn in het centrum van een eeltplek, als gevolg van overmatige druk. De eeltkern zal extra druk uitoefenen op de zenuwuiteinden en daardoor pijn veroorzaken. Als verdediging kan zich een vochtzakje vormen tussen de opperhuid en de lederhuid. Bij aanhoudende druk kan de huid zelfs in een ontstekingstoestand terechtkomen. Meest voorkomende plaatsen:

Deze bevindt zich bijna altijd tussen de tenen. Het is een zachte eeltvlek met daarin een pijnlijke kern. Deze pijnlijke eeltkern ontstaat door voortdurende wrijving van de huid tussen twee uitsteeksels van vergroeide botjes in de teenkootjes. Vaak wordt het ontstaan van dit kwaaltje bevorderd door transpiratievocht dat niet kan verdampen. De likdoorn wordt in een of meerdere behandelingen verwijderd met een klein mesje of frees. Afhankelijk van de oorzaak wordt gekeken wat er nodig is om te zorgen dat de likdoorn niet terug komt.

Een kloof kan ontstaan door overdreven verweking van de voethuid, maar ook door uitermate verdroging van de huid. De verweekte huid tussen de tenen is vaak het gevolg van overmatige zweetproductie. Hierbij moet aan de transpiratie gewerkt worden. Indien de huid zodanig uitdroogt dat de elasticiteit verdwijnt, zal deze openbarsten. Zo ontstaan kloven, meest voorkomend op de hielen. Het dragen van slippers met een harde zool die voortdurend tegen de hiel slaat, bevordert het ontstaan van kloven. Wanneer er sprake is van uitgedroogd eelt, dan zullen harde eeltranden worden verwijderd. Wanneer er sprake is van overmatige transpiratie, dan zal dit met behulp van producten verholpen moet worden. Er zijn diverse producten op de markt die kloven kunnen verzorgen en voorkomen, vraag om advies. Zweetremmende producten kunnen een oplossing bieden bij overmatig zweten van de voeten. Het dragen van leder schoeisel is in dit geval zeker aan te raden. Indien de kloof open is, moet onmiddellijk wondverzorging worden gedaan. De deur staat open voor infectie. Wanneer er sprake is van kloven is het belangrijk de behandeling thuis te ondersteunen met een goede voetcrème.

Een blaar ontstaat door irritatie van diepere huidlagen en overvloedige afscheiding van waterig vocht. Hierbij komt de opperhuid los. Door slecht passende schoenen te dragen, gaan de voeten in de schoenen schuren. Deze voortdurende wrijving irriteert de huid en er ontstaat een blaar. Dit noemt men mechanische irritatie. Blaren kunnen ook ontstaan door huidziekten zoals eczeem of wintervoeten. Ik behandel alleen blaren die ontstaan zijn door mechanische irritatie en dan nog alleen als er een pijnklacht is. Zo niet, dan laat ik de blaar dicht om infectie te voorkomen. Bij pijn wordt na desinfecteren de blaar geopend en wordt het vocht er voorzichtig uitgedrukt. Vervolgens wordt er een wondverband aangelegd. Hygiëne is hier erg belangrijk.

Een ingegroeide teennagel komt meestal voor bij de grote teen. De binnen- of buitenrand van de nagel is dan in de huid gegroeid en heeft aanleiding gegeven tot irritatie, pijn of een ontsteking. Waarom een teennagel ingroeit is niet met zekerheid bekend. De oorzaak kan liggen bij het schoeisel (te nauw, te smal), bij de bouw van de nagel/teen zelf of door het te kort (in)knippen van de nagel in de hoekjes. Er zijn verschillende behandelingsmogelijkheden, afhankelijk van de ernst van ingroeiing van de nagelrand. Wanneer de nagelrand een beetje ingroeit of dreigt in te groeien en irritatie veroorzaakt, kan dit door een pedicure worden behandeld en begeleid. De nagelrand kan wat worden opgehoogd door een gaasje onder de nagel te schuiven. Ook kan er gekozen worden om een nagelbeugel te plaatsen, meer informatie hierover vindt u onder het kopje specialistische technieken. Wanneer er sprake is van een ernstig ingegroeide nagel met ontsteking is verwijzing naar een huisarts of podotherapeut noodzakelijk.

Een voetwrat is een bloemkoolachtige uitstulping van de huid, door het lichaamsgewicht zijn wratten op de voetzool plat. Voetwratten worden, net als wratten elders op het lichaam, veroorzaakt door een virusaandoening. Wratten zijn besmettelijk en worden verspreid door huidcontact, vooral wanneer de huid verweekt of beschadigd is. Ongeveer 50% van de wratten verdwijnt binnen 2 jaar zonder behandeling. Doordat wratten worden veroorzaakt door een virus kan het lichaam weerstand opbouwen, waardoor de wrat verdwijnt. Toch is het verstandig om onmiddellijk te starten met behandelen, naast dat ze zich makkelijk verspreiden kunnen wratten pijnlijk zijn en een ontsierend beeld geven. Ze zijn hardnekkig en groeien diep in de huid door druk op de voetzool. Ze zijn vaak bedekt met een laagje eelt. Hierdoor lijken ze op een likdoorn, één van de verschillen is dat een wrat vaak pijn geeft bij zijwaartse druk (knijpen) en een likdoorn bij druk van bovenaf. Wanneer u wilt starten met het behandelen van een wrat bij een pedicure is altijd toestemming van de huisarts nodig. Bent u onder behandeling bij de huisarts d.m.v. aanstippen, dan is het verstandig voorafgaand aan de behandeling een pedicure te bezoeken. Deze kan het eeltlaagje op de wrat verwijderen waardoor de stikstof de wrat beter kan bereiken en u meer effect heeft van de behandeling.

Een van de meest voorkomende klachten betreft de mycosenagel (schimmelnagel), helaas geneest deze nooit vanzelf. Bovendien bestaat het risico dat een schimmelinfectie zich uitbreidt. Er zijn medicijnen op de markt die schimmelnagels bestrijden. Het is goed om u te realiseren dat deze medicijnen bijwerkingen kunnen geven die niet onderschat mogen worden. In een vroeg stadium kan een regelmatige behandeling bij een pedicure, ondersteund met een mycosetinctuur, nog afdoende zijn. Tijdens een pedicurebehandeling worden de vaak verdikte nagels geknipt en gefraisd. Het aangetaste deel wordt dan zoveel mogelijk weggehaald en de nagel wordt volledig schoongemaakt. Helaas is daarmee het probleem niet verholpen. De behandeling van een mycosenagel vereist een regelmatige behandeling, die thuis ondersteund dient te worden. De nagel(s) moet(en) 2x keer per dag behandeld worden met een anti-mycosespray. Daarnaast is het belangrijk uw schoenen en sokken te behandelen, omdat ook hier schimmel sporen in zitten. Adviezen om schimmelnagels te voorkomen en/ of te behandelen: